A batería de litio gañou o Premio Nobel de Química 2019!

O Premio Nobel de Química de 2019 foi concedido a John B. Goodenough, M. Stanley Whittingham e Akira Yoshino polas súas contribucións no campo das baterías de litio.

Mirando cara atrás ao Premio Nobel de Química 1901-2018
En 1901, Jacobs Henriks Vantov (Países Baixos): "Descubriu as leis da cinética química e a presión osmótica da solución".

1902, Hermann Fischer (Alemaña): "Traballar na síntese de azucres e purinas".

En 1903, Sfant August Arrhenius (Suecia): "Propuxo a teoría da ionización".

En 1904, Sir William Ramsey (Reino Unido): "Descubriu elementos de gas nobre no aire e determinou a súa posición na táboa periódica dos elementos".

En 1905, Adolf von Bayer (Alemaña): "A investigación sobre colorantes orgánicos e compostos aromáticos hidroxenados promoveu o desenvolvemento da química orgánica e da industria química".

En 1906, Henry Moissan (Francia): "Investigou e separou o elemento flúor, e utilizou o forno eléctrico que leva o seu nome".

1907, Edward Buchner (Alemaña): "Traballo en investigación bioquímica e descubrimento da fermentación sen células".

En 1908, Ernest Rutherford (Reino Unido): "Investigación sobre a transformación dos elementos e a radioquímica".

1909, Wilhelm Ostwald (Alemaña): "Traballos de investigación sobre a catálise e os principios básicos do equilibrio químico e da velocidade de reacción química".

En 1910, Otto Wallach (Alemaña): "O traballo pioneiro no campo dos compostos alicíclicos promoveu o desenvolvemento da química orgánica e da industria química".

En 1911, Marie Curie (Polonia): "descubriu os elementos do radio e polonio, purificou o radio e estudou as propiedades deste elemento rechamante e os seus compostos".

En 1912, Victor Grignard (Francia): "Inventou o reactivo de Grignard";

Paul Sabatier (Francia): "Inventou o método de hidroxenación de compostos orgánicos en presenza de po fino de metal".

En 1913, Alfred Werner (Suíza): "O estudo das conexións atómicas nas moléculas, especialmente no campo da química inorgánica".

En 1914, Theodore William Richards (Estados Unidos): “Determinación precisa do peso atómico dun gran número de elementos químicos”.

En 1915, Richard Wilstedt (Alemaña): "O estudo dos pigmentos vexetais, especialmente o estudo da clorofila".

En 1916 non se concederon premios.

En 1917 non se concederon premios.

En 1918, Fritz Haber Alemaña "investiga a síntese de amoníaco a partir de substancias simples".

En 1919 non se concederon premios.

1920, Walter Nernst (Alemaña): "O estudo da termoquímica".

En 1921, Frederick Soddy (Reino Unido): "Contribución á comprensión da xente das propiedades químicas dos materiais radioactivos e ao estudo da orixe e propiedades dos isótopos".

En 1922, Francis Aston (Reino Unido): "Descubríronse un gran número de isótopos de elementos non radiactivos mediante un espectrómetro de masas, e aclarouse a lei dos números enteiros".

En 1923, Fritz Pregel (Austria): "Creou o método de microanálise de compostos orgánicos".

En 1924 non se concederon premios.

En 1925, Richard Adolf Sigmund (Alemaña): "Aclarou a natureza heteroxénea das solucións coloidais e creou métodos analíticos relacionados".

En 1926, Teodor Svedberg (Suecia): “Estudo sobre sistemas descentralizados”.

En 1927, Heinrich Otto Wieland (Alemaña): "Investigación sobre a estrutura dos ácidos biliares e substancias relacionadas".

1928, Adolf Wendaus (Alemaña): "Estudo sobre a estrutura dos esteroides e a súa relación coas vitaminas".

En 1929, Arthur Harden (Reino Unido), Hans von Euler-Cherpin (Alemaña): "Estudos sobre a fermentación de azucres e encimas de fermentación".

1930, Hans Fischer (Alemaña): "O estudo da composición do hemo e da clorofila, especialmente o estudo da síntese do hemo".

En 1931, Karl Bosch (Alemaña), Friedrich Bergius (Alemaña): "Inventando e desenvolvendo tecnoloxía química de alta presión".

En 1932, Irving Lanmere (EUA): "Investigación e descubrimento da química superficial".

En 1933 non se concederon premios.

En 1934, Harold Clayton Yuri (Estados Unidos): "descubriu hidróxeno pesado".

En 1935, Frederic Yorio-Curie (Francia), Irene Yorio-Curie (Francia): "Sintetizaron novos elementos radioactivos".

1936, Peter Debye (Países Baixos): "Entender a estrutura molecular a través do estudo dos momentos dipolares e da difracción dos raios X e dos electróns nos gases".

1937, Walter Haworth (Reino Unido): "Investigación sobre carbohidratos e vitamina C";

Paul Keller (Suíza): "Investigación sobre carotenoides, flavina, vitamina A e vitamina B2".

1938, Richard Kuhn (Alemaña): "Investigación sobre carotenoides e vitaminas".

En 1939, Adolf Butnant (Alemaña): "Investigación sobre hormonas sexuais";

Lavoslav Ruzicka (Suíza): "Investigación sobre polimetileno e terpenos superiores".

En 1940 non se concederon premios.

En 1941 non se concederon premios.

En 1942 non se concederon premios.

En 1943, George Dehevesi (Hungría): "Os isótopos utilízanse como trazadores no estudo dos procesos químicos".

En 1944, Otto Hahn (Alemaña): "Descubre a fisión da nuclear pesada".

En 1945, Alturi Ilmari Vertanen (Finlandia): "Investigación e invención da agricultura e da química nutricional, especialmente o método de almacenamento de pensos".

En 1946, James B. Sumner (EUA): "Descubriuse que os encimas poden ser cristalizados";

John Howard Northrop (Estados Unidos), Wendell Meredith Stanley (Estados Unidos): "Encimas de alta pureza e proteínas virais preparadas".

En 1947, Sir Robert Robinson (Reino Unido): "Investigación sobre produtos vexetais de importante importancia biolóxica, especialmente alcaloides".

En 1948, Arne Tisselius (Suecia): "Investigación sobre electroforese e análise de adsorción, especialmente sobre a natureza complexa das proteínas séricas".

En 1949, William Geok (Estados Unidos): “Aportacións no campo da termodinámica química, especialmente o estudo de substancias a ultrabaixo temperatura”.

En 1950, Otto Diels (Alemaña Occidental), Kurt Alder (Alemaña Occidental): "descubriron e desenvolveron o método de síntese de dienos".

En 1951, Edwin Macmillan (Estados Unidos), Glenn Theodore Seaborg (Estados Unidos): "descubriron elementos transuránicos".

En 1952, Archer John Porter Martin (Reino Unido), Richard Lawrence Millington Singer (Reino Unido): "Inventou a cromatografía de partición".

1953, Hermann Staudinger (Alemaña Occidental): "Resultados da investigación no campo da química de polímeros".

1954, Linus Pauling (USA): "O estudo das propiedades dos enlaces químicos e a súa aplicación na elaboración da estrutura de substancias complexas".

En 1955, Vincent Divinho (EUA): "Investigación sobre compostos de importancia bioquímica que conteñen xofre, especialmente a síntese de hormonas peptídicas por primeira vez".

En 1956, Cyril Hinshelwood (Reino Unido) e Nikolai Semenov (Unión Soviética): "Investigación sobre o mecanismo das reaccións químicas".

1957, Alexander R. Todd (Reino Unido): "Traballa no estudo de nucleótidos e coenzimas de nucleótidos".

1958, Frederick Sanger (Reino Unido): "O estudo da estrutura e composición das proteínas, especialmente o estudo da insulina".

En 1959, Jaroslav Herovsky (República Checa): "descubriu e desenvolveu o método de análise polarográfica".

En 1960, Willard Libby (Estados Unidos): "Desenvolveu un método para datar utilizando o isótopo do carbono 14, que é moi utilizado en arqueoloxía, xeoloxía, xeofísica e outras disciplinas".

1961, Melvin Calvin (Estados Unidos): "Investigación sobre a absorción de dióxido de carbono polas plantas".

En 1962, Max Perutz UK e John Kendrew UK "investigan sobre a estrutura das proteínas esféricas".

1963, Carl Ziegler (Alemaña Occidental), Gurio Natta (Italia): "Resultados da investigación no campo da química e tecnoloxía de polímeros".

En 1964, Dorothy Crawford Hodgkin (Reino Unido): "Usando a tecnoloxía de raios X para analizar a estrutura dalgunhas substancias bioquímicas importantes".

En 1965, Robert Burns Woodward (Estados Unidos): "Outstanding Achievement in Organic Synthesis".

1966, Robert Mulliken (EUA): "Investigación básica sobre enlaces químicos e estrutura electrónica das moléculas mediante o método de orbitais moleculares".

En 1967, Manfred Eigen (Alemaña Occidental), Ronald George Rayford Norris (Reino Unido), George Porter (Reino Unido): "Usando un pulso de enerxía curto para equilibrar a reacción O método da perturbación, o estudo das reaccións químicas de alta velocidade".

En 1968, Lars Onsager (EUA): "descubriu a relación recíproca que leva o seu nome, sentando as bases para a termodinámica dos procesos irreversibles".

En 1969, Derek Barton (Reino Unido), Odd Hassel (Noruega): "Desenvolveu o concepto de conformación e a súa aplicación en química".

En 1970, Luiz Federico Leloire (Arxentina): "descubriu os nucleótidos de azucre e o seu papel na biosíntese dos carbohidratos".

1971, Gerhard Herzberg (Canadá): "Investigación sobre a estrutura electrónica e a xeometría das moléculas, especialmente os radicais libres".

1972, Christian B. Anfinson (Estados Unidos): "Investigación sobre ribonuclease, especialmente o estudo da relación entre a súa secuencia de aminoácidos e a conformación bioloxicamente activa";

Stanford Moore (Estados Unidos), William Howard Stein (Estados Unidos): "Estudo sobre a relación entre a actividade catalítica do centro activo da molécula de ribonuclease e a súa estrutura química".

En 1973, Ernst Otto Fischer (Alemaña Occidental) e Jeffrey Wilkinson (Reino Unido): "Investigación pioneira sobre as propiedades químicas dos compostos metal-orgánicos, tamén coñecidos como compostos sándwich".

1974, Paul Flory (EUA): "Investigación básica sobre a teoría e o experimento da química física dos polímeros".

1975, John Conforth (Reino Unido): "Estudo sobre a estereoquímica das reaccións catalizadas por encimas".

Vladimir Prelog (Suíza): "Estudo sobre a estereoquímica das moléculas orgánicas e as reaccións";

1976, William Lipscomb (Estados Unidos): "O estudo da estrutura do borano explicou o problema dos enlaces químicos".

En 1977, Ilya Prigogine (Bélxica): "Contribución á termodinámica de non equilibrio, especialmente a teoría da estrutura disipativa".

En 1978, Peter Mitchell (Reino Unido): "Usando a fórmula teórica da permeación química para contribuír á comprensión da transferencia de enerxía biolóxica".

En 1979, Herbert Brown (EUA) e Georg Wittig (Alemaña Occidental): "Desenvolveron compostos que conteñen boro e fósforo como reactivos importantes na síntese orgánica, respectivamente".

En 1980, Paul Berg (Estados Unidos): "O estudo da bioquímica dos ácidos nucleicos, especialmente o estudo do ADN recombinante";

Walter Gilbert (EUA), Frederick Sanger (Reino Unido): "Métodos para determinar secuencias de bases de ADN en ácidos nucleicos".

En 1981, Kenichi Fukui (Xapón) e Rod Hoffman (Estados Unidos): "Expliquen a aparición de reaccións químicas a través do seu desenvolvemento independente de teorías".

En 1982, Aaron Kluger (Reino Unido): "Desenvolveu a microscopía electrónica de cristal e estudou a estrutura dos complexos ácido nucleico-proteína con importante significado biolóxico".

En 1983, Henry Taub (EUA): "Investigación sobre o mecanismo das reaccións de transferencia de electróns especialmente en complexos metálicos".

En 1984, Robert Bruce Merrifield (Estados Unidos): "Desenvolveu un método de síntese química en fase sólida".

En 1985, Herbert Hauptman (Estados Unidos), Jerome Carr (Estados Unidos): " Logros destacados no desenvolvemento de métodos directos para determinar a estrutura cristalina ".

En 1986, Dudley Hirschbach (Estados Unidos), Li Yuanzhe (Estados Unidos), John Charles Polanyi (Canadá): "Contribucións ao estudo do proceso cinético das reaccións químicas elementais".

En 1987, Donald Kramm (Estados Unidos), Jean-Marie Lane (Francia), Charles Pedersen (Estados Unidos): "Desenvolveu e utilizou moléculas capaces de interaccións estruturais específicas altamente selectivas".

En 1988, John Dysenhofer (Alemaña Occidental), Robert Huber (Alemaña Occidental), Hartmut Michel (Alemaña Occidental): "Determinación da estrutura tridimensional do centro de reacción fotosintética".

En 1989, Sydney Altman (Canadá), Thomas Cech (EUA): "descubriron as propiedades catalíticas do ARN".

En 1990, Elias James Corey (Estados Unidos): "Desenvolveu a teoría e a metodoloxía da síntese orgánica".

1991, Richard Ernst (Suíza): "Contribución ao desenvolvemento de métodos de espectroscopia de resonancia magnética nuclear (RMN) de alta resolución".

En 1992, Rudolph Marcus (EUA): “Contribucións á teoría das reaccións de transferencia de electróns en sistemas químicos”.

En 1993, Kelly Mullis (EUA): "Desenvolveu métodos de investigación química baseados no ADN e desenvolveu a reacción en cadea da polimerase (PCR)";

Michael Smith (Canadá): "Desenvolveu métodos de investigación química baseados no ADN e contribuíu ao establecemento da mutaxénese dirixida ao sitio baseada en oligonucleótidos e á súa contribución fundamental ao desenvolvemento da investigación sobre proteínas".

En 1994, George Andrew Euler (Estados Unidos): "Contribucións á investigación da química dos carbocatións".

En 1995, Paul Crutzen (Países Baixos), Mario Molina (EUA), Frank Sherwood Rowland (EE.UU.): "Investigación sobre química atmosférica, especialmente investigación sobre a formación e descomposición do ozono".

1996 Robert Cole (Estados Unidos), Harold Kroto (Reino Unido), Richard Smalley (Estados Unidos): "Descubre fullerene".

En 1997, Paul Boyer (Estados Unidos), John Walker (Reino Unido), Jens Christian Sko (Dinamarca): "Aclararon o mecanismo catalítico enzimático na síntese do trifosfato de adenosina (ATP)".

En 1998, Walter Cohen (EUA): "fundou a teoría funcional da densidade";

John Pope (Reino Unido): Desenvolveu métodos computacionais en química cuántica.

En 1999, Yamid Ziwell (Exipto): "Estudo sobre os estados de transición das reaccións químicas mediante espectroscopia de femtosegundo".

En 2000, Alan Haig (Estados Unidos), McDelmead (Estados Unidos), Hideki Shirakawa (Xapón): "descubriron e desenvolveron polímeros condutores".

En 2001, William Standish Knowles (EE. UU.) e Noyori Ryoji (Xapón): "Research on Chiral Catalytic Hydrogenation";

Barry Sharpless (EUA): "Estudo sobre oxidación catalítica quiral".

En 2002, John Bennett Finn (EUA) e Koichi Tanaka (Xapón): "Desenvolveron métodos para a identificación e análise estrutural de macromoléculas biolóxicas e estableceron un método de ionización por desorción suave para a análise de espectrometría de masas de macromoléculas biolóxicas" ;

Kurt Wittrich (Suíza): "Desenvolveu métodos para a identificación e análise estrutural de macromoléculas biolóxicas, e estableceu un método para analizar a estrutura tridimensional de macromoléculas biolóxicas en solución mediante a espectroscopia de resonancia magnética nuclear".

En 2003, Peter Agre (EUA): "O estudo das canles iónicas nas membranas celulares atopou canles de auga";

Roderick McKinnon (Estados Unidos): "O estudo das canles iónicas nas membranas celulares, o estudo da estrutura e mecanismo das canles iónicas".

En 2004, Aaron Chehanovo (Israel), Avram Hershko (Israel), Owen Ross (EUA): "descubriron a degradación de proteínas mediada pola ubiquitina".

En 2005, Yves Chauvin (Francia), Robert Grubb (EUA), Richard Schrock (EE. UU.): "Desenvolveu o método de metátese na síntese orgánica".

En 2006, Roger Kornberg (EUA): "Investigación sobre as bases moleculares da transcrición eucariota".

2007, Gerhard Eter (Alemaña): "Investigación sobre o proceso químico de superficies sólidas".

En 2008, Shimomura Osamu (Xapón), Martin Chalfie (Estados Unidos), Qian Yongjian (Estados Unidos): "Descubriu e modificou a proteína fluorescente verde (GFP)".

En 2009, Venkatraman Ramakrishnan (Reino Unido), Thomas Steitz (EUA), Ada Jonat (Israel): "Investigación sobre a estrutura e función dos ribosomas".

2010 Richard Heck (EUA), Negishi (Xapón), Suzuki Akira (Xapón): "Investigación sobre a reacción de acoplamento catalizada por paladio na síntese orgánica".

En 2011, Daniel Shechtman (Israel): "O descubrimento dos cuasicristais".

En 2012, Robert Lefkowitz, Bryan Kebirka (Estados Unidos): "Research on G protein-coupled receptors".

En 2013, Martin Capras (Estados Unidos), Michael Levitt (Reino Unido), Yale Vachel: Deseñaron modelos multiescala para sistemas químicos complexos.

En 2014, Eric Bezig (Estados Unidos), Stefan W. Hull (Alemaña), William Esko Molnar (Estados Unidos): Logros no campo da microscopía de fluorescencia de superresolución Achievement.

En 2015, Thomas Lindahl (Suecia), Paul Modric (EUA), Aziz Sanjar (Turquía): Investigación sobre o mecanismo celular da reparación do ADN.

En 2016, Jean-Pierre Sova (Francia), James Fraser Stuart (Reino Unido/EUA), Bernard Felinga (Países Baixos): Deseño e síntese de máquinas moleculares.

En 2017, Jacques Dubochet (Suíza), Achim Frank (Alemaña), Richard Henderson (Reino Unido): desenvolveron microscopios crioelectrónicos para a determinación da estrutura de alta resolución de biomoléculas en solución.

A metade dos premios de 2018 foron concedidos á científica estadounidense Frances H. Arnold (Frances H. Arnold) en recoñecemento á súa realización da evolución dirixida das encimas; a outra metade foi concedida a científicos estadounidenses (George P. Smith) e ao científico británico Gregory P. Winter (Gregory P. Winter) en recoñecemento. Decatáronse da tecnoloxía de exhibición de fagos de péptidos e anticorpos.